Τετάρτη, Μαρτίου 12, 2008

Έθνος χωρίς γυναίκες / A nation without women (2005)

Δεν ξέρω κατά πόσο αυτός ο τίτλος ακούγεται σαν καταδίκη στην ευρωπαϊκή μας κοινωνία, πάντως είναι μια πραγματικότητα στην Ινδία. Στη μακρινή τούτη χώρα, η γέννηση ενός κοριτσιού είναι ακόμη και στις μέρες μας πρόβλημα. Το γένους θηλυκού παιδί αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα στην επαρχία της Ινδίας, όπου οι άνθρωποι ζουν υπό συνθήκες εξαθλίωσης και ανύπαρκτο μορφωτικό επίπεδο. Πολλά νεογέννητα θανατώνονται ακόμη και σήμερα. Ωστόσο, παρόλο που τα κοριτσάκια είναι ανεπιθύμητα, τα αγοράκια επιθυμούν όταν μεγαλώσουν να παντρευτούν.
Το θέμα «γάμος» σε μια ανδροκρατούμενη επαρχία γίνεται αφορμή για τη δημιουργία της πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους του Ινδού Μάνις Τζα. Μια οικογένεια με πέντε γιους βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας. Ο πατέρας τους προσπαθεί να βρει μια νύφη για το μεγάλο του γιο. Μετά από πολύ κόπο εντοπίζεται η πολυπόθητη γυναίκα. Πως μπορεί όμως ο γονιός να παντρέψει μόνο ένα από τα παιδιά του ενώ όλοι τους περιμένουν να αποκατασταθούν; Η λύση έρχεται απλά, η κοπέλα θα παντρευτεί και τους πέντε! Η όμορφη Κάλκι στην ουσία πουλιέται από τον πατέρα της σε έξι άνδρες για πολλά λεφτά και κάποιες αγελάδες. Από τη βραδιά του γάμου αναλαμβάνει το νοικοκυριό, ενώ οι μέρες τις εβδομάδας θα μοιραστούν δια του έξι γιατί και ο πατέρας θέλει μια γυναίκα στο κρεβάτι, και θα ζήσουν αυτοί καλά, αλλά αυτή; Ένας εφιάλτης ξεκινά για τη νεαρή Ινδή η οποία οφείλει να ικανοποιεί τις σεξουαλικές ορέξεις των συζύγων της χωρίς κανένα ενδοιασμό.
Η Κάλκι είναι η μοναδική γυναικεία παρουσία στην ταινία. Κάποιοι από τους άνδρες που την περιτριγυρίζουν είναι από αυτούς που στο παρελθόν σκότωσαν κάποιο νεογέννητο κορίτσι, δεν προέβλεψαν όμως ότι στο μέλλον δεν θα μπορέσουν να βρουν νύφη. Ανάμεσα σε ένα πλήθος ανδρών που τη βλέπουν ως σκεύος ηδονής, η κοπέλα παραμένει σιωπηλή. Δε βγάζει λέξη κυριολεκτικά σε όλη την ταινία ενώ υπομένει τον εξευτελισμό της μην έχοντας σε ποιον να στραφεί.
Με πρόσφατη την «ημέρα της γυναίκας» πραγματικά προβληματίζομαι για το παρόν και το μέλλον του φύλλου μου. Για ποια ισότητα μιλάμε τελικά; Η θέση της γυναίκας πόσο άλλαξε για το μεγαλύτερο κομμάτι της γης; Ακόμη και στο λεξιλόγιό μας ο άνδρας παραμένει «το ισχυρό φύλλο». Τι είναι τελικά αυτό που ΔΕΝ έχουμε καταφέρει ακόμη ούσες το «αδύναμο φύλλο»; Μιλάμε μήπως για μυική δύναμη; Ακόμη και στον κινηματογράφο σπανίζουν οι γυναίκες που τα έχουν όλα. Είναι κάτι στη φύση μας τελικά που μας στερεί το «πακέτο» που γεύεται ένας άνδρας;