Δευτέρα, Μαΐου 29, 2006

Στις Κάνες Φέτος

To 59o Φεστιβάλ Κανών έκλεισε με επιτυχία και φέτος. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες και άνθρωποι της 7ης τέχνης μαζεύτηκαν για μια ακόμη Ευρωπαϊκή γιορτή του σινεμά. Οι διάφορες προβλέψεις για τα βραβεία βεβαίως έδιναν και έπαιρναν πολύ πριν την έναρξη του φεστιβάλ. Η αγωνία όμως κορυφώθηκε την εβδομάδα του Φεστιβαλ (17-28.5). Το περίφημο Palm D’Οr ευτύχησε να κρατήσει ο Ken Loach τελικά, για την ταινία του "The Wind That Shakes The Barley" («Άνεμος και κριθάρι»). Ο δημιουργός παραλαμβάνοντας το βραβείο από την Ε.Μπεάρ δεν παρέλειψε να χαρακτηρίσει τις «Κάνες» ως την καλύτερη γιορτή του Κινηματογράφου. Όσο για το πολυσυζητημένο “Volver” δια χειρός Πέδρο Αλμοδόβαρ βραβεύτηκε για το σενάριό του, και όλες οι Αμαζόνες της ταινίας του μοιράστηκαν με χαρά το βραβείο Α' γυναικείου ρόλου. Το αντίστοιχο ανδρικό βραβείο μοιράστηκε και αυτό, στα αρσενικά της ταινίας «Indigenes» του Ρασίντ Μπουχαρέμπ. Όσο για το βραβείο σκηνοθεσίας την παράσταση έκλεψε η «Βαβέλ» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου από το Μέχικο!Κρίμα που λόγω τοκετού ο Μπράντ Πιτ δεν μπόρεσε να μοιραστεί τη χαρά των συντελεστών της ταινίας.


τα βραβεία αναλυτικά έχουν ως εξής:

Palme d'Or: "The Wind That Shakes The Barley", Ken Loach

Grand Prix: "Flanders", Bruno Dumont

Prix de la Mise en Scene (Σκηνοθεσίας): Alejandro Gonzalez Inarritu, "Babel"

Prix du Scenario (Σεναρίου): Pedro Almodovar, "Volver"

Camera d'Or (Καλύτερης Πρώτης Δημιουργίας): "A Fost sau n-a fost?" (12:08 East of Bucharest), Corneliu Porumbolu

Prix du Jury (Βραβείο των Κριτών): "Red Road", Andrea Arnold

Prix d'Interpretation Feminine (Γυναικείας Ερμηνείας): Ensemble cast, "Volver", Pedro Almodovar(Penelope Cruz, Carmen Maura, Lola Duenas, Blanca Portillo, Yohana Cobo, Chus Lampreave)

Prix d'Interpretation Masculine (Ανδρικής Ερμηνείας): Ensemble cast, "Indigenes", Rachid Bouchareb (Jamel Debbouze, Samy Naceri, Sami Bouajila, Roschdy Zem, Bernard Blancan)

Ταινίες Μικρού Μήκους:

Palme d'Or : "Sniffer", Bobby Peers

Prix du Jury: "Premiera Nieve", Pablo Aguero

Ειδική Μνεία: "Conte de quartier", Florence Miaihe

Παρασκευή, Μαΐου 26, 2006

Κλειστό για λίγες μέρες...


Απουσιάζω φίλοι μου! Είμαι ήδη στην Κύπρο αλλά πιστή στους οπαδούς μου σας γράφω και από το νησί της Αφροδίτης!Σας χαρίζω βεβαίως και φώτο!
Κάνει φοβερή ζέστη και μου θυμίζει πολύ τα ταξίδια μου στην Αφρική.Περιμένω το βραδάκι για να βγω στους δρόμους της πόλης μόλις δροσίσει...

Δευτέρα, Μαΐου 22, 2006

I broke edoC icniV aD ehT

last night…
Ήρθε και για μένα η στιγμή να δω τον «Κώδικα». Δεν είχα τρελό ενθουσιασμό αλλά ομολογώ ότι επειδή δεν διάβασα ακόμη (;) το βιβλίο ήθελα να δω περί τίνος πρόκειται η δημιουργία του Dan Brown. Βέβαια αυτό που είδα στο πανί δεν ήταν ακριβώς Νταν Μπράουν θα μου πεις, αλλά Ron Howard, but who cares!

*Εννοείται 1ον : ότι δεν είμαι σε καμία θέση να συγκρίνω βιβλίο με ταινία και θα ήταν μέγα μου λάθος να επαναλάβω σαν μικρό παπαγαλάκι ότι άκουσα σε εκπομπές των ημερών.
*Εννοείται 2ον: ότι δεν με ενόχλησαν τα περί θρησκείας θέματα που πρώτο το βιβλίο έθιξε. Για την τέχνη και τα ανήσυχα μυαλά όλα επιτρέπονται.
*Εννοείται 3ον: ότι πηγαίνοντας να δω την ταινία είχα δώσει υπόσχεση στον εαυτό μου να αφεθώ στο «παραμύθι» να ζήσω την περιπέτεια και όπου με βγάλει.
*Εννοείται 4ον: προέβλεψα το τέλος (πραγματικά το αγνωούσα,δεν ντρέπομαι να το πω)

Δεν μπορώ να απαντήσω μονολεκτικά σε ερώτηση του τύπου «Σου άρεσε;». Δεν μπήκα στον κόπο να σκεφτώ τη σκηνοθεσία και τις ερμηνείες της γιατί είχα μπει στην αίθουσα με συγκεκριμένες προσδοκίες.
Μου αρέσει η ζωγραφική και ενθουσιάστηκα με τα περί Da Vinci (κάποια από αυτά βέβαια ήδη τα είχα υπόψη μου)
Μου έδωσε αφορμή να σκεφτώ και απόψε αυτό που είχα σκεφτεί πριν δυο βδομάδες. Τι θα γινόταν αν το σχολείο και η εκκλησία μας, δίδασκαν ότι η Μαρία Μαγδαληνή ήταν ίση μεταξύ ίσων στην μικρή κοινωνία των μαθητών του Χριστού; Ότι ήταν και αυτή απόστολος και μάλιστα αγαπημένη του θεανθρώπου; Τι αναστάτωση θα προκαλούσε στον κόσμο μας; H γυναίκα είναι στο στόχαστρο των γραφών ως ανάξια της προσοχής μας μέχρι τη στιγμή που πλένει τα πόδια του Ιησού. Αυτό μάθαμε αυτό παπαγαλίζουμε.
Αν ξαφνικά η εκκλησία παραδεχόταν ότι η Μαγδαληνή ήταν κάτι άλλο..; Και ρωτώ, θα ήταν άλλη η θέση της γυναίκας μέσα στους αιώνες αν παράλληλα με την Παναγία είχαμε και μια γυναίκα απόστολο; Αν ο Χριστός (με όποια φύση και αν είχε) την καλωσόριζε και της συμπεριφέρονταν όπως τους άνδρες μαθητές του. Μάλλον ποτέ δε θα το μάθουμε.
Απορία 1η: Γιατί κάποιοι πιστοί ενοχλήθηκαν με την ταινία; Μπορεί μια ταινία να κλονίσει την πίστη σου; Αν ναι, σημαίνει ότι η πίστη σου δεν στέκονταν ως τώρα σε γερά θεμέλια. Δεν είναι «αμαρτία» η αμφιβολία στον ανθρώπινο νου. Με το αντίθετο σκεπτικό η ανθρωπότητα θα είχε μείνει στάσιμη και τίποτα από όσα γευόμαστε καθημερινά δεν θα υπήρχε.
Απορία 2η:Κάπου στο τέλος της ταινίας λέει ο ήρωας Rombert Langdon (Tom Hanks) πως ότι και αν ήταν ο Χριστός, άνθρωπος ή θεάνθρωπος, κατάφερε να μαγέψει τον κόσμο με τα έργα του, να κάνει τη διαφορά. Έδωσε πίστη στους ανθρώπους λοιπόν, όποια και αν ήταν η φύση του και η φύση της πίστης..!

Κυριακή, Μαΐου 21, 2006

Προσεχώς, καλοκαίρι 2006….

Σήμερα η μέρα είχε σχεδόν τα πάντα.
Μικρές στιγμές ευτυχίας συνέθεταν ένα πάζλ προάγγελο του καλοκαιριού! Πρωινό ξύπνημα δίχως ξυπνητήρι. Από τότε που διάβασα σε ένα βιβλίο του Κούντερα «τι να περιμένει κανείς από ένα λαό που ξυπνά με ξυπνητήρι» νιώθω ενοχές όταν το χρησιμοποιώ.
Ο ήλιος καυτός στον ουρανό! Βρε ήρθε το καλοκαίρι; (αναρωτήθηκα)..
Η cinematia πήγε στον Πλαταμώνα και έβρεξε τα πόδια της στη θάλασσα!
Το νερό δροσερό στην αρχή μα γρήγορα το δέρμα μου το συνήθισε. Ατενίσαμε το απέραντο γαλάζιο.
Κρίμα που ξέχασα να πάρω την ψηφιακή μου! Δεν μπορούσα όμως να μην απαθανατίσω το γεγονός, οπότε επιστράτευσα την κάμερα του κινητού μου! Αφιερωμένες!
Υ.Γ Η μέρα θα κλείσει με την ταινία "Κώδικας Ντα Βίντσι".

Σάββατο, Μαΐου 20, 2006

Πίσω μου σ’έχω…..

φωτογράφε και η χαρά μου είναι μεγάλη,
μοιάζουν να λένε ο Tom και η Audrey.
«Κώδικας Ντα Βίντσι», ένα φεστιβάλ, μια πρεμιέρα πολλά φλας, και ακόμη περισσότερη δημοσιότητα!
“The Da Vinci Code” δε χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις. Αν ο ζωγράφος γνώριζε ότι το όνομά του θα ακούγονταν κάποια μέρα τόσο συχνά, σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, μπορεί και να άφηνε αυτόν τον κόσμο ευτυχέστερος!
Η παραπάνω ταινία άνοιξε φέτος το 59ο Φεστιβάλ Καννών. Οι συντελεστές της περπάτησαν όλο περηφάνια και στυλ στο κόκκινο χαλί και δεν έχασαν καμία ευκαιρία να ποζάρουν στο φακό!
Τελικά τι συμβαίνει στον κόσμο του θεάματος; Για μια ακόμη φορά φαίνεται ότι η δυσφήμιση και οι κακές κριτικές προκαλούν το ενδιαφέρον των θεατών. Αρκετά εισιτήρια προπωλήθηκαν καθώς οι φήμες γύρω από την ταινία οργίαζαν. Οι αντιδράσεις κάποιων πιστών έγιναν η αρχή μιας συζήτησης (;) περί πίστης, θρησκείας και ιστορίας επί μήνες. Η αναζήτηση του Δισκοπότηρου, η ταυτότητα της Μαγδαλινής, η φύση του Χριστού και άλλα μπήκαν στο στόχαστρο πολλών αρθρογράφων, τηλεοπτικών εκπομπών και η ταινία έγινε θέμα για πολλά «πηγαδάκια».
Εάν κανένας δεν είχε εκφράσει δημόσια την ενόχλησή του απέναντι στα θέματα που θίγει το βιβλίο του Dan και συνεπώς η ταινία, τίποτα από αυτό που ζούμε τους τελευταίους μήνες δεν θα γινόταν. Θα έβγαινε η ταινία στις αίθουσες και θα πηγαίναμε να τη δούμε, άλλοι θέλοντας να κάνουν τη σύγκριση μεταξύ βιβλίου και ταινίας, άλλοι (ανάμεσά τους και εγώ) επειδή δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο, απο περιέργεια για να μάθουν τι εστί «Κ.Ν.Β».

Θυμάμαι την πρώτη φορά που πρόσεξα το βιβλίο. Ήμουν στην Αγγλία, στην εστία, στο δωμάτιο ενός Έλληνα φίλου. Τον ρώτησα «Σου αρέσει;» «Ναι» «Ποια είναι η ιστορία;» «Είναι πολλά, έχει πολύ μυστήριο, συνομωσίες που να σου εξηγώ». Έτσι δεν άκουσα ποτέ από πρώτο χέρι την ιστορία. Πέρασαν δυο χρόνια, καιρός να τη δω στη μεγάλη οθόνη.

Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006

Το 124ο μου post










Ο καιρός αλλάζει, η διάθεσή μας φτιάχνει.Ένας καταγάλανος ουρανός πάνω απο τις γραμμές του τρένου!

Δευτέρα, Μαΐου 15, 2006

Κώδικας "Μονα Λίζα"

Ένα ζευγάρι από τα πιο γνωστά μάτια στην ιστορία της ζωγραφικής. Από όπου και να τα κοιτάξεις σε παρακολουθούν.
Το πιο διάσημο χαμόγελο, τόσο αινιγματικό όσο κανένα άλλο σε αυτή την τέχνη. Με αφορμή την ταινία «The Da Vinci Code» που βγαίνει στη χώρα μας στις 18/5, βλέπω καθημερινά και πολλές φορές αυτόν τον πίνακα (τηλεόραση, εφημερίδες,περιοδικά). Αναρωτιέμαι αν ο κόσμος γνωρίζει την ιστορία αυτού του πίνακα…
Η Mona Lisa είναι ελαιογραφία του 16ου αιώνα, έργο του Leonardo da Vinci. Ένας από τους πιο διάσημους πίνακες στην ιστορία της τέχνης του δυτικού κόσμου, απεικονίζει λένε τη γυναίκα ενός πλούσιου επιχειρηματία από τη Φλωρεντία. Ο δημιουργός του χρειάστηκε τέσσερα χρόνια για την ολοκλήρωσή του έργου.
Ο πίνακας όμως δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο όνομα για αρκετούς αιώνες. Η κυρία που αναπαριστά απέκτησε το όνομά της μόλις τον 19ο αιώνα. Το «Μόνα» είναι γνωστό στην Ιταλία ως συντομία της λέξης «Madonna» (Αγγλιστί «My Lady» δηλ. «Madam»). Η «Κυρία Λίζα» έκαψε τις καρδιές των ιστορικών και κριτικών τέχνης νωρίς.
Ανήκει στο Top 10 των πινάκων που έχουν κοπιαριστεί περισσότερες φορές. Έχουμε δει τη φιγούρα αυτή να αναπαράγεται και να φιγουράρει ακόμη και σε σοκολατάκια! Εδώ και πολλά χρόνια όμως το αυθεντικό έργο ανήκει στην κυβέρνηση της Γαλλίας και εμείς οι κοινοί θνητοί μπορούμε να το θαυμάσουμε στο Musée du Louvre (Μουσείο του Λούβρου) στο Παρίσι.

Κυριακή, Μαΐου 14, 2006

Περί έρωτος..;

Έχει ένα υπέροχο φεγγάρι απόψε! Είναι Σάββατο βράδυ (και ας δείχνει το Blog Κυριακή )και χαίρομαι την ησυχία του σπιτιού μου μετά από μια όμορφη εκδρομή. Τι ανάσα είναι να φεύγεις απο την πόλη σου και να δραπετεύεις σε άλλους τόπους έστω για μια μέρα!Θάλασσα και βουνό,εναλλαγές τοπίου φοβερές!
Γύρισα με μια γλυκιά κούραση απο το γέλιο και τον ήλιο!Χορτασμένη απο παρέα και βόλτα! Έπεσα στο κρεβάτι και είδα "Εγώ, αυτός και η μητέρα του". Κακή επιλογή, αφού δεν διασκέδασα καθόλου, απλά ήταν να τη δω και την είδα. Το ρολόι έδειχνε 11 όταν έβλεπα τους τίτλους τέλους. Είχα ένα συμφοιτητή που αν δεν έβλεπε τους τίτλους τέλους μέχρι και τον τελευταίο δεν έφευγε απο το αμφιθέατρο :-)
Έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο "Οι μεγάλοι έρωτες". Θυμήθηκα ότι τώρα που ξεκίνησαν τα μαθήματα κινηματογράφου οι μαθητές μου είχαν και την εξής απορία: πoια η σχέση του Igmar Bergman με την Ingrid Bergman. ΚΑΜΙΑ απλή συνωνυμία...

Ο Σουηδός Igmar Bergman γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου του 1918. Έμεινε στην ιστορία του κινηματογράφου ως σκηνοθέτης ταινιών δωματίου. Μούσα του υπήρξε η ηθοποιός Λιβ Ούλμαν. Έφυγε πρόσφατα, πλήρης ημερών και αναγνωρισμένος. Βραβεία: Χρυσή Αρκτο στο Φεστιβάλ Βενετίας το '58 για την ταινία του "Αγριες Φράουλες". Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών «Κοντά στη ζωή» το '58. Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας «Η πηγή των παρθένων» '61.Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας «Μέσα από τον καθρέφτη» '62. Βραβείο «Έρασμος» (εξ ημισείας με τον Τσάρλι Τσάπλιν) '65. Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας «Φάνυ και Αλέξανδρος» '83.

Η Ingrid Bergman, ομοεθνής του παραπάνω σκηνοθέτη, γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1915. Έγινε γνωστή ως ηθοποιός μέσα από ταινίες όπως "Καζαμπλάνκα" (1942), "Για ποιόν χτυπά η καμπάνα" (1943) και "Spellbound" (1945). Το 1949 τη βρίσκει στην Ιταλία στα γυρίσματα του "Stromboli" (1950) όπου ερωτεύεται τρελά τον σκηνοθέτη της Ρομπέρτο Ροσελίνι.Ένας έρωτας που γεμίζει τις στήλες των κοσμικών και προκαλεί. Παρατά τον άντρα και την κόρη της και γίνονται ζευγάρι. Με τον διάσημο σκηνοθέτη αποκτά τρία παιδιά, ανάμεσά τους και η γνωστή ηθοποιός Ιζαμπέλα Ροσελίνι. Η βραβευμένη απο την ακαδημία Ingrid πέθανε (τραγική ειρωνεία) στα γενέθλιά της το 1982!

Πέμπτη, Μαΐου 11, 2006

Καλώς ήρθες!



Τώρα που το καλοκαιράκι μας χτυπά την πόρτα, ανοίγουμε διάπλατα και περιμένουμε να φύγουμε προς κάποια παραλία.Τώρα είναι που βγάζω απο το συρτάρι μου φωτογραφίες χειμωνιάτικες γιατί η απόσταση ασφαλείας των μηνών που πέρασαν κάνει τη ματιά μου νοσταλγική.

Κυριακή, Μαΐου 07, 2006

Στo Φεστιβάλ Καννών φέτος

Όσο πλησιάζουν οι μέρες για το Φεστιβάλ Καννών τόσο μαθαίνουμε περισσότερα για τα δομή και το πρόγραμμα του.

Σύμφωνα με το ενημερωτικό δελτίο που έλαβα από το Media Desk Hellas «Η ευρωπαϊκή κινηματογραφική βιομηχανία γιορτάζει μια από τις πιο επιτυχημένες χρονιές της στις 17 Μαΐου» (ημέρα έναρξης του 59ου Φεστιβάλ Καννών). Στο διάστημα 2001-2006, η Ευρώπη επένδυσε μέσω του προγράμματος MEDIA, 513 εκατ. ευρώ στη διανομή των ευρωπαϊκών ταινιών έξω από τη χώρα παραγωγής τους.
Είναι μια καλή αρχή αλλά η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί. «Το μερίδιο αγοράς τους έξω από την Ευρώπη παραμένει πολύ μικρό: κατέχουν περίπου το 12% της αυστραλιανής αγοράς, το 8.3% της τουρκικής, το 6.7% της ρωσικής, το 4.6% της αμερικανικής και το 2.3% της αγοράς της Νότιας Κορέας. Για τους λόγους αυτούς, οι τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών ταινιών, θα συζητηθούν την «Ημέρα της Ευρώπης» στις Κάννες από τους 25 Ευρωπαίους Υπουργούς Πολιτισμού και Οπτικοακουστικών με την Επίτροπο Viviane Reding, τον Πρόεδρο του Φεστιβάλ των Καννών Gilles Jacob, καθώς και με επαγγελματίες του κινηματογράφου και υπουργούς από τρίτες χώρες.»
Κατά τη διάρκεια λοιπόν του φετινού Φεστιβάλ Καννών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα δώσει βαρύτητα στη βελτίωση της διανομής και την επιτυχία των ευρωπαϊκών ταινιών εκτός των συνόρων της Ευρώπης.

Good Luck! Και μακάρι ο κινηματογράφος μας από Ευρωπαϊκός να γίνει διεθνής.

Σάββατο, Μαΐου 06, 2006

Κυκλοφόρησε..! (στις 5.5.06)


Ο κύριος επικύνδινη αποστολή έβαλε το λαμπερό του χαμόγελο και πόζαρε στα φλάς φωτογράφων και θαυμαστών στην πρεμιέρα (στη Νέα Υόρκη) της τελευταίας του ταινίας Mission Impossible III. O Τόμ Κρούζ δέχτηκε να ενσαρκώσει για μια ακόμη φορά τον τρομερό Ethan Hunt σε μια καινούργια misson impossible at first, but possible in the end!
Λένε ότι φέτος θα δούμε μια πιο ανθρώπινη πλευρά του σούπερ κατάσκοπου για να δούμε..Μήπως στο IV part θα έχει και παιδιά;

Παρασκευή, Μαΐου 05, 2006

Για ένα καλύτερο κόσμο



Ο κύριος στην φωτογραφία θα μπορούσε να είναι ο γιατρός που υποδύεται.Ο ρόλος λένε πολλοί ότι του πήγε γάντι.Όπως και να έχει σίγουρα του έφερε γούρι.Έγινε γνωστός μέσα απο τη σειρά "Στην Εντατική".Μπήκε σε αρκετά σπίτια μέσω της τηλεόρασης και αναστάτωσε πολλές νοικοκυρές (και όχι μόνο..) με την παρουσία του.Όσο μεγαλώνει, το γκρίζο της κεφαλής του, του πάει πολύ..!
Ο George Clooney σήμερα είναι διάσημος στον πολιτισμένο κόσμο, πετυχημένος, sex symbol και οσκαρικός από φέτος.Μέσα στις γιορτές του Πάσχα έκανε όμως ένα αλλιώτικο come back.
Η τηλεόραση και οι εφημερίδες γέμισαν απο πλάνα και φωτογραφίες του στην Αφρική.Δεν πήγε Μαρόκο ή Αίγιπτο αλλά Σουδάν! Σουδάν και μάλιστα στο Νταρφούρ!Στην εμπόλεμη ζώνη κατά κάποιο τρόπο...Σύντροφός του στο ταξίδι αυτό, ο πατέρας του.
Είναι η νέα μόδα των στάρ;;Κρύβεται τελικά πίσω από όλα αυτά ένας καλός manager;Ποτέ δεν θα μάθουμε..μόνο να μαντέψουμε μπορούμε, και φυσικά δεν ξέρουμε αν θα βγούμε σωστοί...Όποια και αν είναι η αλήθεια, γεγονός είναι ότι το Νταρφούρ δέχτηκε με ευχαρίστηση έστω και για λίγο τα φώτα της δημοσιότητας.Ο κόσμος έστρεψε τα μάτια του στον τόπο όπου τα μάτια του ηθοποιού πλανήθηκαν για κάποιο διάστημα.Ίσως είναι και αυτό "κάτι" (απο το τίποτα). Αν και τα πράγματα στο Σουδάν όλο και χειροτερεύουν η ανθρωπότητα έχει πάντα την ανάγκη να πιστεύει σε ένα καλύτερο μέλλον. Στο μέλλον που μπορεί να φέρει μια ματιά, ένα χαμόγελο...




Σίγουρα ο δρόμος είναι μακρύς αλλά γιατί να "καταδικάζουμε" ενέργειες σαν και αυτή;

Τετάρτη, Μαΐου 03, 2006

Κάτι είδα και θυμήθηκα...


Έβλεπα την Τρίτη την εκπομπή FOCUS στη ΝΕΤ και είχε ως θέμα της τον Σεξουαλικό Τουρισμό Ανδρών & Γυναικών..Εγώ στέκομαι στο δεύτερο...
Πάνω στο θέμα αυτό, η εκπομπή ασχολήθηκε με την Γκάμπια της Αφρικής και την εκεί συρροή Ευρωπαίων και Αμερικανών γυναικών κάθε ηλικίας και εμφάνισης, προς ανέυρεση συντροφιάς, έρωτα και ευτυχίας στους ντόπιους, έστω και για μια βδομάδα, για λίγες μέρες... Σκέφτηκα καλό θέμα για μια ταινία και μετά θυμήθηκα ότι κάτι παρόμοιο βγήκε στις αίθουσες ήδη. Η πρόσφατη ταινία Προς τον Νότο ("Vers de Sud") του Laurent Cantet. Μπορεί να διαδραματίζεται στην Αϊτή, αλλά οι τρείς (βορειοαμερικάνίδες) ηρωίδες της μου ήρθαν στο μυαλό καθώς έβλεπα "πραγματικές" κυρίες (στην εκπομπή) σε talking head πλάνα να δίνουν συνεντεύξεις για τη ζωή πλάι σε ντόπιους εραστές..Η Brenda (Karen Young), η Ellen (Charlotte Rampling) και η Sue (Louise Portal)πηγαίνουν συχνά στην Αϊτή αναζητώντας μετά μανίας στις διακοπές τους τον έρωτα. Συνάπτουν σχέσεις με του ντόπιους ενώ τους στηρίζουν οικονομικά με αντάλλαγμα το κορμί τους και λίγη τρυφερότητα. Το νησί είναι ο ερωτικός παράδεισος των γυναικών αυτών, μακρυά από τα άγχη της δουλειάς και της οικογένειάς τους. Η πέτρα του σκανδάλου όμως που ακούει στο όνομα Legba (Ménothy César), ένας όμορφος ντόπιος νεαρός, θα ταράξει τα νερά του παραδείσου και τη σχέση των τριών φίλων.
Μου άρεσε το πόστερ της ταινίας...πολύ καλοκαιρινό!




Τρίτη, Μαΐου 02, 2006

Trafficking, poor Lilja..


Η νέα μάστιγα της εποχής μας. Ή μήπως όχι…Πόσο νέο είναι το παγκόσμιο trafficking γυναικών τελικά; Μάλλον καθόλου, υπήρχε και παλιότερα, απλά τώρα βγήκε στην επιφάνεια (βλ. ΜΜΕ ) και στο λεξιλόγιό μας εισήχθη μια καινούργια λέξη.
Όταν η ζωή εμπνέει την τέχνη, αρκετές φορές καταλήγουν στα μάτια μας ταινίες πολύ ρεαλιστικές όπως η ταινία «Λίλια για πάντα» του 2002 (“Lilja 4-ever”). Ο σκηνοθέτης Λούκας Μούντισον θίγει το θέμα παράνομων κυκλωμάτων που εκπορνεύουν νεαρές κοπέλες ενώ παράλληλα «καταγγέλλει» την εξαθλίωση χωρών.
Τοποθετεί τη δράση της ταινίας γύρω από τη 16χρονη Λίλια, μια νεαρή Ρωσίδα που ζει την εξαθλίωση και τη φτώχια της πόλης της. Η μητέρα της την εγκαταλείπει για μια καλύτερη τύχη στην Αμερική με τον εραστή της. Ο χωρισμός τους στοιχίζει πολύ στην Λίλια η οποία μένει πίσω με μόνη παρέα τον μικρό της φίλο Βολόντια, χρήστη ναρκωτικών ουσιών.
Η καθημερινότητά τους είναι σκληρή, το σπίτι της ένα αχούρι και ξαφνικά η τύχη της χαμογελά. Ένας όμορφος, καλοντυμένος νεαρός την πλησιάζει. Ο Αντρέι της δείχνει στοργή και τρυφερότητα, γίνονται ζευγάρι και εκείνη πετάει από χαρά. Της υπόσχεται μια ζωή στη Σουηδία, με καλά λεφτά, μακριά από τη μιζέρια και πάντα πλάι του. Η Λίλια τον εμπιστεύεται, δίνει μια κλοτσιά στο παρελθόν και ανοίγει φτερά. Προς απογοήτευσή της όμως ο Αντρέι στο αεροδρόμιο της εξηγεί πως θα καθυστερήσει το ταξίδι του λόγω εκρεμμοτήτων μερικές μέρες οπότε πρέπει να φύγει μόνη της. Ένας άνδρας θα την περιμένει στη Σουηδία, και θα αναλάβει να την τακτοποιήσει εκεί. Η ερωτευμένη Λίλια πιστεύει τα όσα ακούει και μπαίνει στο αεροπλάνο γεμάτη ελπίδες και όνειρα. Ο χειρότερος εφιάλτης βεβαίως ξεκινά μόλις φτάσει στην ξένη χώρα.
Στην παγωμένη Σουηδία την περιμένει ένας μαστροπός που φυσικά της στερεί το διαβατήριο από την πρώτη τους συνάντηση και τη βιάζει στο διαμέρισμα όπου θα περάσει τους υπόλοιπους μήνες της. Την εκδίδει σε όσους περισσότερους άνδρες μπορεί καθημερινά. Η μόνη της ανταμοιβή είναι μια σακούλα junk food κάθε βράδυ. Κλειδωμένη μέσα σε ένα διαμέρισμα, βγαίνει μόνο όποτε πρέπει να πουληθεί σε άνδρες κάθε ηλικίας. Στις μεγάλες στιγμές απελπισίας της αναπολεί τις μέρες στην πατρίδα της και τον Βολόντια. Παγιδευμένη στην πορνεία και στερημένη από το υπέρτατο αγαθό, την ελευθερία, ζει απλά επειδή η καρδιά της δεν μπορεί να σταματήσει.
Όταν κατά λάθος ο μαστροπός της μια μέρα αφήνει ξεκλείδωτη την πόρτα του διαμερίσματος η Λίλια καταφέρνει και δραπετεύει από τον βασανιστή της. Για πρώτη φορά βρίσκεται έξω, μόνη, κυρία του εαυτού της. Τρέχει στους δρόμους σαν παιδί. Τι απομένει σε ένα παιδί που στερήθηκε την παιδική του ηλικία και την αθωότητά του τόσο βάναυσα; Να δώσει ένα τέλος στο μαρτύριο, να διαλέξει με τον δικό της τρόπο να ελευθερωθεί. Μια βουτιά στο κενό πάνω από μια γέφυρα σφραγίζει τη ζωή της και τη σώζει από τον αργό θάνατο και τον καθημερινό εξεφτελισμό. Μόνη, σε μια ξένη χώρα, γίνεται ένα πτώμα αγνώστων στοιχείων και το μόνο που αφήνει πίσω της είναι ένα κάτι που είχε χαράξει σε κάποιο παγκάκι στην πατρίδα της >> "Lilja 4-ever".

To 4o Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ θα έχει θέμα το trafficking φέτος..