Τετάρτη, Μαρτίου 29, 2006

Εχω ξεχάσει το όνομά μου και δεν υπάρχω πια εδώ


Θέλω να πώ μα με τρομάζει η σιωπή... Δε θα μιλήσω για την έκληψη που έγινε και είδα σήμερα...ΑΛΛΑ για μένα!
Ζω έναν πανικό αυτές τις μέρες και δεν ξέρω που βαδίζω.Ξεκινώ να διδάσκω σε 2 τμήματα κινηματογράφου με τις περγαμηνές μου, είναι ότι ονειρευόμουν στη ζωή μου (αυτό και άλλα πολλά).Τι είμαι τελικά επαγγελματικά;Μήπως πρέπει να πάρω αποφάσεις;
P.S:Τι θα έλεγε ο κ.Freud;

Δευτέρα, Μαρτίου 27, 2006

Λίγο πριν έρθει η άνοιξη





Καθώς προχωρούσε το αυτοκίνητο χανόμουνα σε ένα σύννεφο που όσο τρομακτικό και αν ήταν, άλλο τόσο μαγικό γινόταν. Η ομίχλη εμπόδιζε την ορατότητα και η ταχύτητα του αυτοκινήτου αναγκαστικά μειώθηκε στο μισό. Αντί να ανησυχήσω χάζευα γύρω μου ένα τοπίο αλλιώτικο από τα άλλα. Ο «φυσικός καπνός» μπροστά μου έδινε μια πινελιά ονείρου στην ατμόσφαιρα και στην ίδια τη φύση. Σαν ένα κομμάτι συννεφιασμένου ουρανού να κατέβηκε στη γη. Σαν ένα όνειρο που άφησε το μυαλό μου και έγινε πραγματικότητα μπροστά μου. Οι κάτοικοι του χωριού, μαύρες φιγούρες που με δυσκολία ξεχώριζες ακόμη και όταν πλησίαζαν. Σαν να βρέθηκα για λίγες ώρες κάπου εκτός πραγματικού χώρου και χρόνου. Οι άνθρωποι που ξεπρόβαλαν δεν ήξερα αν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο ή είναι ξωτικά που βγαίνουν κάθε που η ομίχλη χαϊδεύει τις σκεπές των σπιτιών τους.

Παρασκευή, Μαρτίου 24, 2006

Η Χιονάτη, οι νάνοι και ο γάμος...

Πέρα από τις κινηματογραφικές μου ανησυχίες εκτελώ και καθήκοντα καθηγήτριας Αγγλικών (με σύμβαση ως τον Ιούνιο) σε δυο δημοτικά σχολεία (σε λίγο ορεινά χωριά της περιοχής..). Χθες, ξεσηκωμένα τα πιτσιρίκια που σήμερα έχουν γιορτή και όχι μάθημα χθες δεν ήταν και πολύ ορεξάτα. Σκέφτηκα λοιπόν να ακούσουμε και να διαβάσουμε ένα παραμύθι στα Αγγλικά.Διάλεξα τυχαία το "Η Χιονάτη και οι 7 Νάνοι".
Ως παιδάκι να δεν θυμάμαι οι γονείς να μου διαβάζουν παραμύθια. Έμαθα πολύ γρήγορα να διαβάζω και πέρασα γρήγορα στη λογοτεχνία. Τα κλασσικά παραμύθια τα είχα ξεπεράσει, διάβαζα π.χ "Τα παραμύθια του Χότζα". Χθες λοιπόν έμεινα έκπληκτη.. Το παραμύθι το θυμόμουν αλλά όχι με λεπτομέρειες:
Παρατήρησα ότι η Χιονάτη μπαίνει σε περιπέτειες (κινδυνεύει να πεθάνει) λόγω της ομορφιάς της. «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, πες μου ποια είναι η πιο όμορφη;». Όταν ο καθρέφτης λέει «η Χιονάτη» η κακιά βασίλισσα-μητριά τρελαίνεται και ζητά από έναν φρουρό να της φέρει την καρδιά της όμορφης Χιονάτης. Η Χιονάτη γλιτώνει ευτυχώς και το παραμύθι συνεχίζεται. Οι εφτά νάνοι την καλωσορίζουν και της λένε να μείνει στο φτωχικό τους όσο θέλει. Όταν όμως η βασίλισσα ανακαλύπτει πως η Χιονάτη ζει αποφασίζει να την βγάλει από τη μέση μόνη της «υποδυόμενη» την φτωχή γριούλα χτυπά την πόρτα της πουλώντας μήλα. Η καλόκαρδη Χιονάτη αγοράζει ένα μήλο και με την πρώτη δαγκωματιά σωριάζεται. Το δηλητηριασμένο μήλο την κοιμίζει, ένα φιλί όμως την ανασταίνει. Δεν είναι το φιλί ενός νάνου αλλά ενός παλικαριού-πρίγκιπα δυο μέτρα. Η Χιονάτη ξυπνά και ο πρίγκιπας λέει «I think I love you, do you want to marry me?» «Oh yes!».
Τόσο γρήγορα η Χιονάτη από κατατρεγμένη, φοβούμενη για τη ζωή της βρίσκει την απόλυτη ευτυχία δίπλα στον πρίγκιπα που της έδωσε το φιλί της ζωής. Με αυτά τα παραμύθια μεγαλώσατε; Κακώς! Και πολύ το μετάνιωσα που το «έπαιξα» στους μαθητές μου. Η ζωή δεν είναι τόσο εύκολη και η αγάπη δεν έρχεται με την πρώτη ματιά. Καμία από όσο ακούω δεν είχε την τύχη της Χιονάτης. Τι μηνύματα στα αλήθεια να περνά αυτό το παραμύθι; Αν είσαι όμορφος μπορεί και να σε σκοτώσουν γι αυτό; Αν είσαι άσχημος μάλλον είσαι η κακιά βασίλισσα. Ποτέ μην μιλάς σε ξένους και μην τρως ότι σου δίνουν; Η αγάπη δεν είναι παρά ένα φιλί μακριά;
Αν κάνω κόρες δεν θα τους το διαβάσω ποτέ μα ποτέ! Είπαμε να έχει happy end αλλά όχι και έτσι….

Πέμπτη, Μαρτίου 23, 2006

Η ταινία αναβάλλεται...

"Η ταινία 21 Γραμμάρια αναβάλλεται" έλεγε η λεζάντα που 'περνούσε η ΝΕΤ' Τρίτη βράδυ κατά τις 10+ καθώς έπαιζε εκπομπή για τη Eurovision...Που να το ξέρω; Είχα βγει έξω και είχα αφήσει το βίντεο να γράφει θέλοντας όταν γυρίσω να δω ακόμη μια φορά το 21 Gramms (μεγάλη η χάρη μου).Μέχρι χθες που 'έπαιξα' την κασέτα δεν το ήξερα (λέτε το κανάλι να το έκανε on purpose;;Γιατί αρκετοί σινεφίλ θέλαν να δούνε την ταινία και αντι αυτής είδαν Eurovision..). Νευρίασα αλλά απο την άλλη δεν σταμάτησα την κασέτα αλλά κάθησα και είδα συνέντευξη της Μαρίας Μενούνος...Είμαι τραγική; Θέλω να πιστεύω πως είμαι απλά περίεργη, ήθελα να δω ποια είναι αυτή η Ελληνίδα που διαπρέπει(;) στο USA. Καλά να πάθω...είναι ένα ευχάριστο κορίτσι αλλά απο το να πενεύει τον εαυτό της άλλο τίποτα φαίνεται δεν ξέρει. Είναι λέει 27 και έχει καταφέρει τόσα πολλά...!Μιλάμε για πολύ άστρο.
Τελείωσαν τα περι Eurovision (είδα και το talk of the town βιντεοκλιπ της δικής μας συμμετοχής> ala road movie ένα πράγαμ) και λέω κάτσε να δω τι άλλο έβαλε η ΝΕΤ. Και εκεί ήρθε η έκπληξη που μ'αποζημείωσε!Η εκπομπή ΕΞΑΝΤΑΣ πρόβαλε ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ Σαουδική Αραβία:Κάτω απο το πέπλο
Έχω ταξιδέψει σε 3 χώρες όπου το Ισλάμ λατρεύεται όσο τίποτα στη ζωή των κατοίκων τους (Σουδάν,Αίγυπτο, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα). Το ντοκιμαντέρ παρουσίασε όντως τη ζωή που υπάρχει στην Σαουδική Αραβία πίσω απο το πέπλο, το χρήμα, το πετρέλαιο και τα ακριβά κτίρια.Η θέση της γυναίκας είναι μηδενική! Τα παιδία δεν πολυ-υπολογίζονται (χειρότερα αν είναι κορίτσια...). Ο άνδρας είναι η εξουσία του σπιτιού. Ότι και αν πει, αυτο θα γίνει.Οι γυναίκες πρέπει να συνοδεύονται από ένα αρσενικό της οικογένειας.Να μην αφήνουν στα αδιάκριτα βλέματα περαστικών ίχνος του σώματος τους και άλλα πολλά.
Όλα αυτά τα έχω ζήσει απο κοντά. Το πιο πρόσφατο ταξίδι μου στα 4 από τα 7 Εμιράτα με έφερε ακόμη πιο κοντά στον πολιτισμό του Ισλάμ.Έμεινα για μια βδομάδα με μια οικογένεια μουσουλμάνων,μοιραστήκαμε το ίδιο φαγητό στο πάτωμα(και μιλάμε για πλούσια οικογένεια), νερό απο το ίδιο ποτήρι(!) αργηλέ με τις 'μαγκιόρες' γυναίκες της οικογένειας αλλά πάντα σε καφετέρια με 'παραβάν' και κρυφά δωμάτια.Πέρασα υπέροχα.Η θρησκεία τους μου είναι τόσο οικεία όσο και η δικιά μου (2 χρόνια έζησα στο Χαρτούμ). Έχω καρδιακούς φίλους μουσουλμάνους...παρόλα αυτά ξέρω ότι η γυναίκα εκεί υποφέρει και βρήσκει την χαρά αγοράζοντας Gucci, Channel κτλπ. Μα είναι αυτό το νόημα της ζωής;

Τετάρτη, Μαρτίου 22, 2006

Μια μέρα όπως οι άλλες;

Έχω καιρό να γράψω,ίσως γιατί εχω και καιρό να δω ταινία(4 μέρες). Έγραψα χθεs στο video το "21 Gramms" και αν προλάβω θα το δω σήμερα για 2η φορά. Λοιπόν σήμερα τελειώνοντας ένα "ιδιαίτερο" , στο δρόμο για το σπίτι σταμάτησα σε ένα DVDclub να πάρω CD εγγραφής. Έτσι ξαφνικά πιάσαμε την κουβέντα με την κοπέλα που δουλεύει εκεί και κάθησα καμια ώρα. Είπαμε με τι ασχολούμαστε μιλήσαμε για ταινίες...Μου έκανε εντύπωση που δεν με ρώτησε το κλασικό "εσύ σαν κριτικός κιν/φου ποιά είναι η αγαπημένη σου ταινία;" αλλά με ρώτησε "εσύ σαν κριτικός κιν/φου ποιά ταινία ξεχωρίζεις αυτή την εποχή;". "Το Crash" απάντησα και είπαμε για τα περι ρατσιμού, για "Brokeback" και άλλα τόσα. Σκέφτηκα όταν έφυγα πόσα μπορείς να πεις με έναν άγνωστο (αυτή έβγαλε και τον καημό της > γιατρός που περιμένει να κάνει το αγροτικό της..εγώ τα περί ΑΣΕΠ και διορισμού..)
Τελικά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω μας που διψούν για επαφή(ίσως είμαι μια απο αυτούς). Ελάχιστες είναι οι φορές που με φίλους συζητώ για σινεμά. Ίσως αυτό το Blog να ξεκίνησε απο αυτή μου την στέρηση.
Θα μου πεις, μα πως; Φίλοι σου είναι και δεν έχετε κοινά; Στη ζωή μου όμως φαίνεται ότι με τις περισσότερες φιλίες μου είχαμε ενδιαφέροντα που μας χώριζαν παρά μας ένωναν. Ποιός είπε ότι πρέπει να είμαστε ίδιοι; Θα ήταν βαρετό.
Το άλλο το σκεφτήκατε ποτέ; Γιατί είναι πιο εύκολο να γνωρίσεις έναν τύπο/κοπελιά σε ένα club και να κάνεις ως και σχέση μαζί του/της μέχρι και στο γάμο να φτάσετε από το ότι να γίνεται φίλοι;;Όσο περνούν τα χρόνια όλο και πιο δύκολα βρήσκεις άτομα στα οποία μπορείς ν'ακουμπήσεις...

Κυριακή, Μαρτίου 19, 2006

Τι θα γίνει;

Τι θα γίνει τελικά; Θα έρθει η άνοιξη και προς τα δω; Κυριακή σήμερα και ο καιρός είναι τόσο μελαγχολικός...Έξω κάνει κρύο και δεν μπήκα στον κόπο να βγώ από το σπίτι. Ξύπνησα αργά, έφαγα, πήρα τον καφέ μου δίπλα στο τζάκι και διάβασα εφημερίδα. Η μόνη απόδειξη ότι η άνοιξη θα έρθει σύντομα είναι η "ξεγελασμένη" ανθισμένη αμυγδαλιά έξω από το παράθυρό μου.
Σε ορεινό χωριό της περιοχής μας χιόνιζε χθές. Λες και ο καιρός είναι ένας άνθρωπος και έχει τα "πάνω και τα κάτω" του όπως εμείς. Τετοιες συννεφισμένες μέρες σκέφτομαι την χρονιά που έμενα στην Αγγλία. Όλα μια συνήθεια είναι τελικά, καλά πέρασα και εκεί και ας ήταν οι περισσότερες μέρες συννεφιασμένες. Το καλύτερό μου όμως ήταν (από άποψη καιρού) σίγουρα τα δυο χρόνια στην Αφρική, ζέστη και ήλιος!Τι τέλειος συνδιασμός!

Σάββατο, Μαρτίου 18, 2006

Let's talk about cinema

  • Ο κινηματογράφος σήμερα

  • θα ζήσει;;; Απο τι κινδυνεύει αυτή η τέχνη;;

    Τετάρτη, Μαρτίου 15, 2006

    Pedro Almodovar


    Αν θέλετε να διαβάσετε ένα σύντομο "βιογραφικό" του Pedro Almodovar κάντε κλικ εδώ
    Το έγραψα πρόσφατα για λογαρισμό του www.cineek.gr

    Τρίτη, Μαρτίου 14, 2006

    Χθες είδα…




    Δεν ξέρω πως έτυχε (;) αλλά χθες δεν είχα όρεξη για ύπνο άλλα για ταινίες. Είδα λοιπόν The Legend of Zorro ( Ο μύθος του Ζορό), The astronaut’s wife (H γυναίκα του αστροναύτη) και το Noting Hill (Μια βραδιά στο Νότινγκ Χίλ). Τα δυο πρώτα τα έβλεπα για πρώτη φορά ενώ την τελευταία ταινία και ποιος δεν την έχει δει και μάλιστα αρκετές φορές…
    Χωρίς να το επιδιώξω βρέθηκα μπροστά στο εξής:
    Τρεις γυναίκες σε κάθε μια από αυτές τις ταινίες παίζουν τον δικό τους καθοριστικό ρόλο στην πλοκή. Πρόσεξα λοιπόν τρεις διαφορετικούς γυναικείους ρόλους. Στον ‘Ζορό’ η γοητευτική Catherine Zeta Jones όσο και αν έχει «αναλάβει» το ρόλο της μητέρας-συζύγου δεν παύει να διψά για περιπέτεια. Στην περιπέτεια όμως μπαίνει για να προστατέψει την οικογένειά της (να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητα του Ζορό). Έτσι τιμά τον ρόλο της στην οικογένεια αλλά βγαίνει από το σπίτι, στην ‘public sphere’ για περιπέτεια και δράση και αφήνει την ασφάλεια και σιγουριά του σπιτιού της χωρίς δεύτερη σκέψη. Η γυναίκα επί της οθόνης περνά από θέαμα-αντικείμενο σε ενεργό υποκείμενο.
    Στην δεύτερη ταινία, μια ακόμη καλλονή του Hollywood, η Charlize Theron από μια άβουλη δασκάλα αναγκάζεται να το «παίξει» Ηρακλής Πουαρό προκειμένου να δει τι κρύβεται πίσω από την παράξενη συμπεριφορά του αστροναύτη συζύγου της. Δεν είναι όμως τόσο μαχητική όσο η Elena του Ζορό. Η Τζιλ του Αστροναύτη είναι πιο εύθραυστη, και φοβιτσιάρα σίγουρα. Η εγκυμοσύνη της όμως δεν την πάει πίσω και ενώ ετοιμάζεται να αναλάβει τον πιο σημαντικό ρόλο της ζωής της άλλο τόσο έτοιμη είναι να τα τινάξει όλα στον αέρα. Στο τέλος έρχεται η ανατροπή που μας αφήνει την αίσθηση ότι η γυναίκα που ξέραμε μεταλλάχτηκε σε κάτι το τρομερό (εξωγήινο;) που μπορεί μέχρι και να σκοτώσει.
    Όσο για το Notting Hill που δεν χρειάζεται φαντάζομαι περαιτέρω συστάσεις, πρόσεξα όμως κάτι που δεν είχα «δει» τόσες φορές που παρακολούθησα την ταινία. Η πρωταγωνίστρια Julia Roberts παραμένει αινιγματική από την αρχή ως το τέλος. Δηλαδή ενώ παρακολουθούμε τη ζωή του Williams (Hugh Grant) σε όλη την ταινία, είτε είναι μαζί με την Ann είτε όχι, η Ann όταν δεν είναι με τον Williams δεν είναι στην οθόνη. Υπάρχει μόνο μέσα στο σενάριο από τα όσα διηγείται ο Will. Άρα η γυναίκα αστέρας του Hollywood παραμένει ακόμη και σε μια ταινία που διηγείται κατά κάποιο τρόπο την ιστορία της απόμακρη. Ποτέ δεν μαθαίνουμε τι έκανε όσο ήταν στην Αμερική μακριά από τον συμπαθητικό Άγγλο ή πως βίωσε τον «χωρισμό» τους. Ξέρουμε μόνο την μια πλευρά με σιγουριά, το πόσο πληγώθηκε ο καημένος βιβλιοπώλης. Όσο για την ατάκα “I’m just a girl looking at a guy and asking him to love her” (ή κάπως έτσι) που λέει η Ανν Σκότ δεν ξέρω τελικά αν μας πείθει διότι με την τόση απουσία της κυρίας από την οθόνη τελικά η ίδια και η ζωή της φαίνονται απλησίαστοι. Σαν να μπήκε στο σενάριο η τακτική των σταρς να προστατεύουν (όσο μπορούν) την προσωπική τους ζωή.

    Κυριακή, Μαρτίου 12, 2006

    Crash (2005)

    Έχετε βγει από το σινεμά με μια αίσθηση πληρότητας; Έχετε αισθανθεί ότι η ταινία που είδατε σας φτάνει και θα προτιμούσατε να πάτε για ύπνο παρά να συνεχίσετε την βραδιά και να αφήσετε την ταινία να αργοσβήνει στο μυαλό σας; Το έπαθα πρόσφατα με το Crash.
    Μια φίλη μου, μου είπε «Δες την, είναι παράξενη ταινία». Ομολογώ ότι δεν την είχα δει πριν τα Όσκαρ. Ο λόγος; Ήταν πάντα νοικιασμένη. Το Όσκαρ σίγουρα με εξιτάρισε αλλά ούτως ή άλλως θα την έβλεπα.
    Έτσι χθες κατά τύχη την βρήκα ξενοίκιαστη και την είδα. Μπορώ να πω ότι από τις ταινίες που είδα τελευταία, ασυζητητί η καλύτερη! Ίσως είναι το γεγονός ότι παθιάζομαι με τη μειονότητα (να το πω), με τον ρατσισμό και την αδικία και αυτή η ταινία τα έχει όλα αυτά. Εννοείται πως είναι κατά όλων των παραπάνω και το «φωνάζει» τόσο ωραία. Βλέποντάς την απόρησα για μια ακόμη φορά πως υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται να ζήσουν στην Αμερική, πως υπάρχουν κάποιοι που την θεωρούν γη της επαγγελίας;;
    Η ταινία αφήνει το περιτύλιγμα στην άκρη και διηγείται την καθημερινότητα διαφόρων ανθρώπων, ενός κλειδαρά και της οικογένειάς του, ενός εισαγγελέα και της πλούσιας συζύγου του, ενός μπακάλη, αστυνομικών και άλλων. Όλοι τους κινούνται στην ίδια πόλη, όσο και αν φαίνονται διαφορετικοί, πολλά είναι αυτά που τους ενώνουν και όσο και αν δείχνουν να απέχουν μεταξύ τους, τόσο κοντά είναι. Οι ζωές τους μπλέκουν πολύ φυσικά.
    Τίποτα στο σενάριο δεν φαίνεται επιτηδευμένο, η ωμή αλήθεια της Αμερικής δεν φαίνεται στα σαλόνια των πλουσίων αλλά στους δρόμους, στα κλεφτρόνια, στους αστυνομικούς που δίχως αφορμή εξευτελίζουν νομοταγείς πολίτες. Η Αμερική ξερνά ακόμη τους «ξένους» της. Νέγροι, Μεξικανοί, Κινέζοι, Ινδοί βρίσκονται στο στόχαστρο. Παρεξηγούνται μόνο από το παρουσιαστικό τους. Η ταινία όμως δεν έχει μόνο παρεξηγημένους λόγω εθνικότητας ήρωες αλλά έχει και ήρωες που όντως εγκληματούν και δεν ξεφεύγουν από τα στερεότυπα που 'έφτιαξε' η Αμερική γι’αυτούς. Δυο Νέγροι ένοπλοι νεαροί που ληστεύουν ακριβά αυτοκίνητα, επιβεβαιώνουν τις υποψίες των λευκών αλλά παράλληλα αντιδρούν και εκδικούνται το σύστημαμε τον τρόπο τους. Από την άλλη, οι ίδιοι τους δείχνουν σημάδια ότι η κοινωνία στην οποία ζουν, λόγω της κατηγοριοποίησης της τους έσπρωξε εκεί, στο έγκλημα.
    Δεν θέλω να σας πω άλλα. Αν σας άρεσε το «Dirty,Pretty things» αυτή η ταινία θα σας αρέσει περισσότερο. Μου κάνει φοβερή εντύπωση πως το Hollywood έδωσε σε μια τέτοια ταινία τα πρωτεία (για πρώτη φορά έχω μείνει άφωνη για οσκαρ). Είναι σκληρή η κριτική του δημιουργού της, πραγματικά απορώ.

    Σάββατο, Μαρτίου 11, 2006

    I think of you

    Πήγαινα στην δουλειά με περίεργη διάθεση. Τώρα τελευταία έχω καταντήσει να ακούω ραδιόφωνο μόνο στο αμάξι.Αναρωτήθηκα μια φορά 'καλά πως και κάθε μέρα προλαβαίνω και ακούω την ίδια εκπομπή;;'. Μετά σκέφτηκα ότι αυτό είναι το πιό εύκολο... αφού τις ίδιες ώρες είμαι πάντα στο αυτοκίνητο καθημερινά :-P
    Καθώς άκουγα λοιπόν διάφορα, πέφτει το εξής τραγούδι το οποίο έβαλε σε άμεση λειτουργία τον εγκέφαλο.

    He walks me home, I think of you,
    As he calls me I think of you, I think of you...

    I don't know where your nights are spent
    your lovers and your friends...

    Το τραγούδι με συγκίνησε. Θυμήθηκα όχι μόνο τoυς ευνόητους (βλ.άνδρες). Αλλά και τους φίλους-φίλες μου που είμασταν αχώριστοι κάποτε αλλά δεν ξέρω πλέον πως περνούν τα βράδια τους, δεν ξέρω ποιές είναι οι σχέσεις τους, πως είναι η καθημερινότητά τους. Μήπως είμαι μαζόχα τελικά;;;... δεν ξέρω...
    Ξέρετε όμως μήπως εσείς πως λέγεται το τραγούδι και ποιά γυναίκα (I think) το ερμηνεύει;; Please αν ξέρετε ποιό είναι πείτε το μου, θέλω να το βρώ, μ'αρέσει και ας με καταθλίβει.

    Πέμπτη, Μαρτίου 09, 2006

    Αν έβλεπα Ευαγγελάτο...


    • Δεν θα πήγαινα στα μπουζούκια γιατί θα κινδύνευα από τα ποτά μπόμπες, τους ξηρούς καρπούς και τα γαρύφαλλα.
    • Δεν θα πήγαινα σε μπαρ-κλαμπ γιατί και εκεί τα ποτά είναι μπόμπες και οι ξηροί καρποί γεμάτοι ούρα.
    • Δεν θα κοιμόμουν ποτέ σε κρεββάτι αλλά στο πάτωμα γιατί τα στρώματα κρύβουν μέσα τους κουρέλια βρώμικα!
    • Δεν θα έτρωγα ποτέ σε ταβέρνες, καντίνες και θα έχανα όλη την νοστιμιά του μεζέ και του'βρώμικου'.
    • Δεν θα έπινα ποτέ γάλα.
    • Δεν θα έλουζα ποτέ τα μαλλιά μου, ούτε θα έπλενα το σώμα μου, μώρε ούτε κρέμες θα έβαζα ούτε τίποτα.

    Έτσι λοιπόν θα ζούσα μια χαρά, κλεισμένη στο σπίτι γιατί δεν μπορεί... και η ατμόσφαιρα κάτι έχει. Μακρυά από τους ανθρώπους, γιατί δεν γίνεται να κατουράει κάποιος, να μην πλαίνει τα χέρια και να κάνουμε χειραψίες. Δεν θα κυλούσε ίχνος αλκοόλ στις φλέβες μου αλλά θα μου πεις αφού δεν θα οδηγούσα τι να το κάνεις. Δεν θα ξόδευα λεφτά για σεντόνια όμως. Έτσι χωρίς περιττά έξοδα για καλλυντικά και ομορφάδες θα γερνούσα πριν της ώρας μου και με τόση βρωμιά μπορεί να πέθαινα και στα 30! Θα έκανα όμως μια ζωή ως τότε καθαρή,χωρίς καταχρήσεις!

    ΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΟΟΟΟΟΟΟΟΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ??? Που είναι το ραδιοτηλεοπτικό;;;Μπουχτίσαμε πιά! Για ποιούς τα λέτε κ.Νίκο; Ποιός είναι σε θέση να εγκαταλείψει όλα αυτά τα αγαθά;;; Τελικά το τηλεκοντρόλ είναι η καλύτερη εφεύρεση! Πατάς το κουμπί και έφυγες για το στρωματάκι σου!!!

    Α!Αν κανεις κλίκ
  • εδώ αφήνεις σχόλιο στον Ευαγγελάτο για την εκπομπή του αλλά δεν θέλω να μπαίνω σε πειρασμό νυχτιάτικα!
  • Τετάρτη, Μαρτίου 08, 2006

    Crash me!

    Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έκανε τόση επιτυχία μια ταινία με τίτλο παλιότερης ταινίας. Όταν άκουσα για πρώτη φορά τον τίτλο 'Crash' σκέφτηκα για κανένα ριμέικ θα πρόκειται..
    Αλήθεια, θυμάστε την ταινία του David Cronenberg ονόματι Crash; Είχε βγει στις αίθουσες το 1996 και είχε ξεσηκώσει το κοινό με το θέμα της. Μετά από ένα φοβερό αυτοκινητιστικό ατύχημα ο πρωταγωνιστής της ταινίας, σκηνοθέτης της τηλεόρασης, ανακαλύπτει την ύπαρξη μια περίεργης 'λέσχης' φοβισμένων θυμάτων τροχαίων. Κατά έναν περίεργο τρόπο μηχανή και ανθρώπινο σώμα μπερδεύονται και η ηδονή αναζητείται σε χώρους ατυχημάτων! Ο πρωταγωνιστής αποκτά μια εμμονή γύρω από το θέμα...
    Πως λέμε καμία σχέση με τον φετινό νικητή των όσκαρ;;; Άλλα εμένα κάτι δεν μου άρεσε... γιατί αυτός ο τίτλος;;Χάθηκε κάτι άλλο πιο προτότυπο. Και δεν ξερώ κιόλας..επιτρέπεται να κυκλοφορήσει ταινία με τον ίδιο τίτλο..;

    Τρίτη, Μαρτίου 07, 2006

    Το τριήμερο έφυγε

    Τι έμεινε στη cinematia…
    Πολύ φαΐ, λίγο ποτό, ύπνος αλλά όχι και τόση ξεκούραση γιατί πρέπει να είμαι σε εγρήγορση. Τα γεγονότα τρέχουν, η δουλειά είναι εδώ και η οργάνωση του κινηματογραφικού σεμιναρίου πρέπει να είναι στην εντέλεια.
    Ο χαρταετός που χάζευα αλλά δεν πέταξα, ατενίζω το πέλαγος και περιμένω την καλλιτεχνική μου αναγνώριση, ε, έριξα και ένα βλέφαρο στο κάστρο τους Πλαταμώνα...























    Δευτέρα, Μαρτίου 06, 2006

    And the winners were..(OSCARS 2006)



    Χθες ήταν η μεγάλη βραδιά σύμφωνα με πολλούς (αλλά όχι απαραίτητα και με μένα) του κινηματογράφου.Στη διασταύρωση των Hollywood Blvd και Highland Ave., στο Kondak Theatre τα φλάς άστραψαν καθώς όλη η αφρόκρεμα της 7ης τέχνης συγκεντρώθηκε για την 78η απονομή των βραβείων όσκαρ.
    Το κόκκινο χαλί γέμισε απο αστραφτερές παρουσίες με περιτύλιγμα πολλών εκατομμυρίων. Πανάκριβες τουαλέτες και κοσμήματα είχαν για μια ακόμη φορά φέτος την τιμητική τους. Πίσω από τα φώτα, η αγωνία των διοργανωτών κορυφωμένη. Ανάμεσα στους παρουσιαστές oscar φέτος βρέθηκαν και οι Tom Hanks, Salma Hayek, Nicole Kidman, Jennifer Aniston, ClintEastwood, Meryl Streep, Sandra Bullock, George Clooney, Uma Thurman, MorganFreeman, Keanu Reeves. Ο οικοδεσπότης της βραδιάς όμως ήταν ένας, ο Jon Stewart.
    Τελικά οι Χρυσές Σφαίρες δεν βγήκαν αληθινές για το 'Brokeback Mountain' του Ang Lee. Καλύτερη ταινία ψηφίστηκε το 'Crash', ωστόσο το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας δόθηκε στον Ang Lee. Η γνωστή μας 'χαζή-χαριτωμένη' ξανθιά του 'Legally Blonde' κατα κόσμον Reese Witherspoon, κράτησε χθές το πρώτο της oscar (καλύτερης γυναικείας ερμηνείας) για τον ρόλο της στο 'Walk the line', στερώντας τη χαρά ενός δεύτερου oscar από την Charlize Theron. Ο ρόλος του Truman Capote στην ομώνυμη ταινία ήταν ότι χρειαζόταν ο Philip Seymour Hoffman για να αποκτήσει το oscar Α' Ανδρικού ρόλου. O πάντα γοητευτικός George Clooney δεν ευτύχισε να δει oscar σκηνοθεσίας αλλά δέχτηκε μετα χαράς εκείνο του Β' Ανδρικού Ρόλου για το 'Syriana'. Απέναντι στον Clooney για το Oscar Β'Γυναικείου Ρόλου βρέθηκε η Rachel Weisz για το 'The Constant Gardener'.

    OSCARS in detail:

    Καλύτερης Ταινίας
    Crash
    Καλύτερης Σκηνοθεσίας
    Ang Lee (Brokeback Mountain)
    Α' Ανδρικού Ρόλου
    Philip Seymour Hoffman(Capote)
    Α' Γυναικείου Ρόλου
    Reese Witherspoon(Walk the Line)
    Β' Ανδρικού Ρόλου
    George Clooney (Syriana)
    Β'Γυναικείου Ρόλου
    Rachel Weisz (The Constant Gardener)
    Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου
    Crash
    Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου
    Brokeback Mountain
    Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας
    Tsotsi (Νότιος Αφρική)
    Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης
    Memoirs of a Geisha
    Καλύτερης Φωτογραφίας
    Memoirs of a Geisha
    Καλύτερων Κοστουμιών
    Memoirs of a Geisha
    Καλύτερου Ντοκιμαντέρ
    March of the Penguins
    Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους
    A Note of Triumph: The Golden Age of Norman Corwin
    Καλύτερου Μοντάζ
    Crash
    Καλύτερου Makeup
    The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe
    Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης
    Brokeback Mountain - Gustavo Santaolalla
    Καλύτερου Τραγουδιού
    «It's Hard Out Here for a Pimp»(Hustle & Flow)
    Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων
    Wallace & Gromit in the Curse of the Were-Rabbit
    Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους (Animation)
    The Moon and the Son: An Imagined Conversation
    Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους
    Six Shooter
    Καλύτερης Ηχητικής Επεξεργασίας
    King Kong
    Καλύτερου Ήχου
    King Kong
    Καλύτερων Οπτικών Εφέ
    King Kong
    Τιμητικό Βραβείο
    Robert Altman

    Κυριακή, Μαρτίου 05, 2006

    Κέντρο Δημιουργικού Κινηματογράφου Κατερίνης


    Το Κέντρο Δημιουργικού Κινηματογράφου Κατερίνης (Κ.Δ.Κ.Κ) με την υποστήριξη του ΚΕ.ΦΚΑ. (Κέντρο Φωτογραφίας Κατερίνης) διοργανώνει τον Α' κύκλο κινηματογραφικών σεμιναρίων με τίτλο "Η αισθητική στον κινηματογράφο και η τέχνη της οπτικής εικόνας".
    Τα σεμινάρια φιλοδοξούν να φέρουν τους συμμετέχοντες πιο κοντά στην έβδομη τέχνη και να θέσουν τις βάσεις για τη δημιουργία ενός κοινού σκεπτόμενου. Το ταξίδι στον μαγικό κόσμο του κινηματογράφου ξεκινά από την γέννησή του και το πέρασμά του από τεχνική σε τέχνη.
    Θα μας απασχολήσουν διάφορα θέματα γύρω από τον κινηματογράφο, όπως η κριτική-ανάλυση και ανάγνωση μιας ταινίας. Θα θυμηθούμε και θα σχολιάσουμε παλιές ταινίες και κλασικούς σκηνοθέτες, μα θα γνωρίσουμε και νέους. Αφού ολοκληρώσουμε με τις βασικές γνώσεις γύρω από την τέχνη του κινηματογράφου θα περάσουμε στην συγγραφή σεναρίου. Πως μια ιδέα παίρνει σάρκα και οστά και φτάνει στη μεγάλη οθόνη; Και αν υπάρχει κέφι θα προχωρήσουμε βήμα-βήμα στη δημιουργία μιας ταινίας!
    Ο κινηματογράφος ως παγκόσμια γλώσσα απευθύνεται σε όλους. Δεν απαιτείται καμιά σχετική γνώση ή εξειδίκευση πάνω στο αντικείμενο για να σεμμετέχετε. Η αγάπη σας για το σινεμά μας αρκεί.
    Μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή ή να ζητήσετε πληροφορίες στο e-mail stkourti@hotmail.com (θέμα ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ) ως τις 24/3/2006 (ΠΡΟΣΟΧΗ: Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας και οι θέσεις είναι περιορισμένες).

    Η cinematia έχει βάλει το χέρι της καθώς θα διδάσκει η ίδια!Όσοι πιστοί... ελάτε :-))

    Σάββατο, Μαρτίου 04, 2006

    North Country (2005)


    H Charlize Theron ξανά στην μεγάλη οθόνη. Ήδη κάτοχος ενός Όσκαρ, η ξανθιά καλλονή πρωταγωνιστεί αυτή τη φορά σε δικαστικό δράμα. Η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματική ιστορία, την πρώτη ομαδική καταγγελία σεξουαλικής παρενόχλησης στην Αμεριική. Αλλά πριν φτάσουμε στην καταγγελία, πάρτε μια γεύση από τη (καθόλου ρόδινη) ζωή της ηρωίδας που υποδύεται η Theron.
    Η Josey Aimes είναι χτυπημένη για τα καλά από τη μοίρα καθώς η ζωή υπήρξε πολύ σκληρή απέναντί της. Ένας αποτυχημένος γάμος, με έναν άδρα που την μειώνει και την κακοποιεί, την σμπρώχνει στην απόφαση να τον εγκαταλείψει και μαζί με τα δυό της παιδιά να βρεί καταφύγιο στο πατρικό της. Αυτή της η επιλογή δεν φαίνεται όμως και η καλύτερη αφού οι γονείς της την επικρίνουν για εγκατάληψη συζηγικής εστίας και η ίδια για βιοποριστικούς λόγους αναγκάζεται να δουλέψει στο τοπικό ορυχείο σιδήρου. Εκεί, ανάμεσα σε άντρες εργάτες ξεχωρίζει και κακοποιείται βάναυσα.
    Από κει και πέρα ξεκινά ο δικαστικός αγώνας. Η Charlize παίζει με επιτυχία την ταλαιπωρημένη από τις δυσκολίες της ζωής, Josey. Ωστόσο δεν είναι ότι πιο πρωτότυπο έχουμε δει..Θυμίζει πολλές ταινίες..Βέβαια όλα τα παραπάνω είναι αρκετά για να χαρίσουν στην Charlize μια ακόμη υποψηφιότητα για oscar A' Γυναικείου ρόλου!Λέτε να το πάρει; Η μεγάλη βραδιά δεν απέχει και πολύ.Θα βγεί 'μπροστά' από τις Judi Dench (για το «Mrs. Henderson Presents», Felicity Huffman (για το «Transamerica»),Keira Knightley (για το «Pride & Prejudice») και Reese Witherspoon (για το «Walk the Line»); Κάτι μου λέει πως η τελευταία θα το πάρει... για να δούμε...

    Πέμπτη, Μαρτίου 02, 2006

    Τι με πείραξε αυτές τις μέρες στην TV

    1. Οι τηλεμαραθώνιοι (μήπως έγιναν της μόδας και τα κανάλια δεν νοιάζονται για τους συνανθρώπους τους αλλά για το image τους;)
    2. Η μια από τις ‘παρουσιάστριες’ του χθεσινού τηλεμαραθώνιου εμφανίζονταν την ίδια ώρα σε (μαγνητοσκοπημένη) εκπομπή σε αντίπαλο κανάλι και έκανε «πιλάτες».
    3. Η ET1 καλά κάνει και μας προβάλει ωραία αφιερώματα σε Έλληνες σκηνοθέτες και βλέπουμε πετυχημένες στιγμές του εγχώριου κινηματογράφου. Αλλά… για μια ακόμη φορά πολύ αργά. Γιατί δεν τις προβάλουν απέναντι από ανιαρά σίριαλ πιο νωρίς;;;
    4. Δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα τι γίνεται σε εκείνο το σίριαλ «Κινούμενη άμμος». Είναι από τις λίγες σειρές που μόνο το zapping δε μου αρκεί για να μπω στο νόημα. (μήπως έχω κάποιο πρόβλημα;)
    5. Η εκθρόνιση του Θέμου, bring him back please! Ο Θέμος μου θυμίζει τα φοιτητικά μου χρόνια, τον έβλεπα ανελλιπώς στο 3ο και 4ο έτος. Πέρα όμως από αυτό μου αρέσει για τον τσαμουκά του να τα βάζει με όλους και όλα (ακόμη και με τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα του καναλιού του---γι αυτό την πάτησε)