Σάββατο, Ιουλίου 30, 2005

Δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω…

Κάπως έτσι θα τα έλεγα αν τραγουδούσα αντί να γράφω. Το μυαλό μου έχει αδειάσει αυτή την περίοδο. Ίσως είναι ο Αύγουστος με τις μεγάλες μέρες, που πλησιάζει,με τη ζέστη που σε ακινητοποιεί. Ας είναι, κάθε ένας μας έχει ανάγκη από μια τέτοια απραξία, από λίγη τεμπελιά. Γιατί και η τεμπελιά μπορεί να είναι πολύ εποικοδομητική. Γίνεται βάση για αυτοκριτική, για αυτογνωσία, αλλά ταυτόχρονα είναι ευκαιρία για να «καθαρίσει» ο νους. Μακριά από τις έγνοιες του προηγούμενου χειμώνα ο Αύγουστος όσο καυτός και αν είναι τόσο φαντάζει μια όαση. Εξάλλου ο μήνας αυτός είναι μια ανάσα από τον Φθινόπωρο, ότι έχει απομείνει από τις ηλιόλουστες μας μέρες. Είναι δικαίωμά μας να τεμπελιάσουμε όσο μπορούμε περισσότερο ως τον Σεπτέμβρη λοιπόν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: